درمان های بی‏خوابی از دیدگاه طب سنّتی ایران و مقایسه آن با طب نوین

مقدمه: بی‏خوابی از شایع ترین اختلالات خواب است که بر کیفیت زندگی تأثیر به‎سزایی دارد. این بیماری در متون طب سنّتی ایران «سَهَر» نامیده می شود. با توجه به میزان شیوع بالای این بیماری و عوارض جانبی داروهای خواب آور و افزایش تمایل مردم برای استفاده از داروهای گیاهی، مطالعه حاضر با هدف بررسی انواع درمان های بی‎خوابی از دیدگاه طب سنّتی ایران و مقایسه آن با درمان های رایج در طب نوین طراحی شد. روش کار: در این تحقیق، متون به روش کتابخانه ای بررسی می‎شوند. حاصل کار بر روی متون معتبر طب سنّتی ایران است که مطالب مربوط به بی‎خوابی و درمان های آن به تفکیک بیان شده است. از طرفی مقالات و تحقیقات جدید نیز بررسی شده‎اند. یافته ها: پزشکان طب سنّتی ایران برای درمان بی‎خوابی، رعایت حفظ الصحه خواب را ضروری می دانند و سپس تدابیر غذایی، استفاده از داروهای مفرد و مرکب و اَعمال یداوی را تجویز می کنند. آنان انواع روش های استنشاقی و موضعی مصرف دارو مانند روغن مالی پیشانی، ملاج سر و کف پا، استعمال انواع آبزن ها، پاشویه و ماساژ کف پا مانند داروهای خوراکی برای درمان بی‏خوابی را تجویز می‏کنند، درحالی که در طب نوین اغلب، روش‏های خوراکی و شناختی- رفتاری در درمان بی‎خوابی استفاده می شوند و درمان های موضعی کمتر به‏کار می‏روند. نتیجه گیری: استفاده از انواع روش های موضعی مصرف دارو در درمان بی‎خوابی در طب سنّتی موجب کاهش عوارض جانبی در مقایسه با روش خوراکی می‏شود و این امر می تواند راهگشای درمان در بسیاری از بیماران گرفتار عوارض جانبی داروهای طب نوین باشد.